تصور کنید در حال راه رفتن در خیابان هستید و ناگهان فردی که تا همین چند ثانیه پیش با سرحالی تمام در حال راه رفتن بود، در مقابل چشمان‌تان به زمین افتاده و هیچ عکس‌العملی دیگر ندارد. یا وارد مکانی می‌شوید می‌بینید فردی روی زمین بدون حرکت افتاده و نفس نمی‌کشد…
برای همه ما ممکن است موقعیت‌هایی به وجود بیاید که اگر در آن شرایط با مراقبت‌های اولیه آشنا باشیم، می‌توانیم جان افراد را نجات دهیم. یکی از این کمک‌های اولیه انجام احیای قلبی یا CPR است. زمانی که ایست قلبی اتفاق می‌افتد، خونرسانی به قسمت‌های مختلف بدن از جمله مغز متوقف می‌شود. اگر 4 الی 6 دقیقه از زمان ایست قلبی گذشته باشد، احتمال آسیب به مغز وجود دارد. درنتیجه هر یک ثانیه از زمان ایست قلبی ارزشمند است. اگر 10 دقیقه از زمان ایست قلبی گذشته باشد و بعد از آن CPR انجام شود، حتی در صورتی که موفق به احیا فرد شوید احتمال حالت مرگ مغزی در فرد وجود دارد.
بسیاری از مواردی که ایست قلبی در آن رخ می‌دهد، زمانی است که به دور از مراقبت‌های پزشکی بوده و تارسیدن نیروهای امدادی( که همیشه دیر می‌رسند!) بیمار جان خود را از دست می‌دهد.
⇐این یکی رو از دست ندید: اگر از عزیزان‌تان در بخش مراقبت‌های ویژه(ICU) بستری است، بخوانید⇒
مرحله اول: هشیاری فرد را بررسی کنید
از علائم ایست قلبی، از بین رفتن ناگهانی هشیاری است به صورتی وقتی به شانه‌های او ضربه می‌زنیم هیچ واکنشی ندارد. عدم وجود تنفس و عدم وجود نبض از موارد دیگری است که نشان می‌دهد فرد مبتلا به ایست قلبی شده است. برای اینکه نفس فرد را چک کنید، صورت‌تان را به دهان مصدوم نزدیک کرده تا از حرارت تنفس و صدای تنفس و حرکت قفسه سینه او مطلع شوید. در بزرگسالان سنجش نبض روی گردن در اولین فرورفتگی در دو طرف گلو، انجام می‌شود. در کمتر از 10 ثانیه این کار را باید انجام دهید.
مرحله دوم: اورژانس خبر کنید
کمک بخواهید و اول از هر چیزی به 115 تماس بگیرید و درخواست اورژانس کنید.
در این فاصله خود فردی که پشت تلفن از وضعیت شما و بیمارتان می‌پرسد، سعی می‌کند برای انجام احیای قلبی راهنمایی‌تان کند. بیمار را به سمت سقف بخوابانید به طوری که صورتش رو به بالا باشد، حتما باید سطح زیر بیمار صاف پاشد تا احیای او به درستی انجام شود.
مرحله سوم: پوزیشن احیا قرار بگیرید
حالا کنارش زانو زده و کف دستتان را مرکز سینه او قرار دهید. احیا باید در ناحیه یک سوم جناغ سینه انجام شود. پاشنه‌ی دست را بر روی قفسه‌ی سینه‌ی قربانی قرار دهید، ۲ انگشت خود را بالای محل به هم رسیدن دنده‌های پایینی، یعنی دقیقاً بین موقعیت طبیعیه نوک سینه‌ها قرار دهید. انگشتان‌تان را به هم قلاب کنید و بازوهایتان را به صورت عمود بر قفسه سینه قرار دهید. کف یک دست باید دست دیگر را پوشانده باشد. انگشت‌ها را به سمت بالا بگیرید که به قفسه سینه فرد در تماس نباشد.
مرحله چهارم: شروع به احیای قلبی کنید
حالا به سمت جلو خم شوید وبالای قفس به سمت جلو خم شوید به طوری که شانه هایتان مستقیما حالات عمود بالای قفسه سینه بیمار قرار بگیرد و حدود 5 سانتی متر به سمت پایین، قفسه سینه را فشار دهید. فشار را رها کنید، ولی دستتان را از جایش تکان ندهید و اجازه بدهید قفسه سینه به جای اولیه اش بازگرد. این مرحله را باید 30 بار هر بار با سرعت 100 تا 120 بار در دقیقه انجام دهید.
مرحله پنجم: تنفس مصنوعی بدهید
بعد از 30 بار، باید به بیمار تنفس مصنوعی بدهید. سر مصدوم را به حالت بالا قرار داده به طوری که راه هوایی او کامل باز شود. انگشت شست‌تان را روی چانه و دو انگشت اشاره را در زیر چانه قرار داده و با دست دیگر بینی فرد را محکم گرفته و شروع به دمیدن به دهان فرد کنید. دو بار باید تنفس مصنوعی دهید و دوباره شروع به فشار به قفسه سینه کنید. اگر هوا وارد شود، خواهید دید که سینه مصدوم به آرامی بالا و پایین می‌رود، در این حالت تنفس دهان به دهان دوم را انجام دهید. اگر هوا وارد نشد موقعیت سر را تغییر دهید و دوباره امتحان کنید.
30 بار ماساژ قلبی 2 بار تنفس دهان به دهان، تا زمان رسیدن نیروی اورژانس این کار را ادامه دهید.
مرحله ششم: تغییر پوزیشن فرد
اگر تنفس فرد برگشت، او را به حالت ریکاوری بازگردانید. مفصل یکی از زانوها را خم کنید و با یک دست آن را نگه دارید. دست موافق همان پا را خم کرده و زیر صورت اون قرار دهید. حالا پای خم شده را به صورتی که در عکس می‌بینید روی پای صاف قرار داده و مصدوم را به سمت پای صاف و روی شانه دستی که آزاد است به بغل برگردانید. این موقعیت از جمع شدن بزاق در قسمت پشت دهان یا گلو جلوگیری می‌کند و همچنین به زبان کمک می‌کند تا بدون افتادن راحت در دهان قرار بگیرد و راه تنفس را انسداد نکند. در صورت وجود خطر استفراغ، این موقعیت برای حالتی که فرد دچار غرق‌شدگی یا اوردوز شده باشد، بسیار با اهمیت است.
