آنژیوکت یک لوله نازک است که پزشکان آن را در حفره بدن شخص مانند بینی یا داخل سیاهرگ قرار می دهند. پزشکان از آنها برای تخلیه مایعات، تجویز دارو یا تامین اکسیژن استفاده می کنند.
فرد می تواند از آنژیوکت های داخل وریدی ( رگ ) و بینی هم در خانه و هم در بیمارستان استفاده کند.
ما در این مقاله به توضیح آنژیوکت ها می پردازیم و تفاوت بین آنژیوکت ها را توضیح می دهیم تا با آنها بیشتر آشنا شوید. پس با همراه باشید.
آنژیوکت چیست ؟
“آنژیوکت” یا کانولا لوله نازکی است که پزشکان آن را در رگ یا حفره بدن قرار می دهند. به طور کلی دو نوع آنژیوکت وجود دارد :
- آنژیوکت هایی که شامل لوله های کوتاه و انعطاف پذیر است که پزشکان در داخل رگ قرار می دهند.
- آنژیوکت های بینی که از لوله های انعطاف پذیری تشکیل شده اند که در داخل سوارخ های بینی قرار می گیرند و اکسیژن را تحویل می دهند.
هدف از استفادهٔ آنژیوکت چیست ؟
هدف از استفادهٔ آنژیوکت بسته به نوع آن متفاوت است.
آنژیوکت های معمول :
کاربردهای رایج این آنژیوکت ها شامل موارد زیر است :
- انتقال خون
- تجویز دارو
- تامین مایعات
آنژیوکت های بینی :
آنژیوکت های بینی اکسیژن را برای فرد فراهم می کند. اگر فردی مشکل تنفسی داشته باشد، این کانول ها می توانند مفید باشند.
پزشکان از آنژیوکت های بینی برای موارد زیر استفاده می کنند :
- کاهش کار مورد نیاز برای تنفس
- کاهش فشار روی قلب
- هیپوکسی یا هیپوکسمی را درمان می کند
روش قرار دادن آنژیوکت چگونه است ؟
پزشکان از روش های مختلفی برای قرار دادن کانول بینی و کانول معمولی استفاده می کنند.
آنژیوکت معمولی :
پزشکان از مراحل زیر برای قرار دادن این آنژیوکت ها استفاده می کنند :
- آنها از فرد می خواهند که دراز بکشد یا بنشیند و یکی از بازوهای خود را باز و دراز کرده باشد.
- آنها یک نقطه درج در بازوی شخص را انتخاب می کنند که معمولاً سمت غیر غالب فرد خواهد بود و ناحیه ای را شامل می شود که رگ های فرد شفاف ترین هستند.
- آنها این ناحیه را با دستمال مرطوب الکلی تمیز می کنند.
- آنها یک رگ بند را بالای این ناحیه می بندند. رگ بند نواری است که پزشکان آنرا محکم می بندند تا جریان خون را محدود کنند. ممکن است بیمار در این مواقع احساس ناراحتی کند که پزشک یا پرستار آنرا فقط برای یک دقیقه در جای خود نگه می دارد.
- آنها به فرد اطلاع می دهند که قصد دارند سوزن را وارد رگ کنند و باعث ایجاد درد کمی خواهد شد.
- سوزن فقط برای سوراخ کردن پوست و رگ عمل می کند تا بتوان آنژیوکت را به داخل رگ وارد کرد. هنگامی که در رگ قرار گرفت، سوزن بیرون کشیده می شود زیرا آنژیوکت روی سوزن می لغزد به داخل رگ می رود.
- سپس آنژیوکت با نوار طبی یا پانسمان مانند بسته بندی یا بانداژ مخصوص در جای خود محکم می شود.
تنها دردی که در نصب این آنژیوکت ها بوجود می آید، خراش ناشی از ورود سوزن به پوست است.
با این حال، اگر فردی در هر مرحله از فرآیند احساس ضعف یا ناراحتی کرد، می توان با پزشک یا پرستاری که آنژیوکت را نصب می کند صحبت کند.
آنژیوکت بینی :
یک پزشک یا پرستار مراحل زیر را برای قرار دادن کانولای بینی انجام می دهد :
- آنها از فرد می خواهند در صورت امکان صاف بنشیند.
- آنها دبی سنج ( جریان سنج ) را در منبع برق قرار می دهند و یک نازل را وصل می کنند.
- آنها فلومتر را روشن می کنند و بررسی می کنند که اکسیژن به درستی وارد می شود.
- آنها آنژیوکت بینی را در بینی فرد قرار می دهند. شاخک های روی آنژیوکت به آن کمک می کند تا درست در داخل سوراخ های بینی فرد در جای خود بماند.
- آنها لوله را دور گوش افراد حلقه می کنند و لغزنده پلاستیکی را زیر چانه او قرار می دهند تا ثابت بماند.
- آنها راحت بودن فرد را بررسی می کنند و هر ۲ ساعت فشار کانولا را روی پوست بررسی می کنند. آنها نرخ جریان را هر ۴ تا ۸ ساعت بررسی می کنند.
انواع آنژیوکت
“انواع آنژیوکت” در اندازه های مختلف در محیط بالینی وجود دارد. رنگ ها، اندازه ها و مهم تر از همه کاربردهای متفاوتی دارند. خوب است توجه داشته باشید که هرچه اندازهٔ آنژیوکت بزرگتر باشد، تعداد آن کوچک تر است.
به عنوان مثال، آنژیوکت گیج ۱۶، قطر بزرگتر از آنژیوکت با اندازهٔ گیج ۲۲ است و جریان سریع تری را نیز خواهد داشت. علامت G در اندازه های آنژیوکت مخفف Guage است که این گیج برای نشان دادن ضخامت یا قطر سوزن های مختلف زیر پوستی استفاده می شود.
در ادامه انواع مختلف آنژیوکت را بر اساس اندازه، رنگ و سرعت جریان تخمینی ۱ لیتر در ساعت توضیح خواهیم داد. با ما همراه باشید.
آنژیوکت گیج ۱۴
رنگ این آنژیوکت نارنجی است و سرعت جریان آن برای خون ۱۰.۳ لیتر در ساعت ( ۲۴۰ میلی لیتر در دقیقه )، ۱۶.۲ لیتر در ساعت برای پلاسما و ۱۳.۵ لیتر در ساعت برای کریستالوئیدها ( محلول های نمکی نرمال ) می باشد. همچنین اندازه آنژیوکت نارنجی ۴۵ میلی متر است.
موارد استفاده از آنژیوکت نارنجی برای انتقال خون اورژانسی، تعویض مایعات جراحی ها و موارد تروما استفاده می شود.
آنژیوکت گیج ۱۶
آنژیوکت گیج ۱۶ به رنگی خاکستری است و دارای سرعت جریان ۷.۱ لیتر در ساعت برای خون ( ۱۸۰ میلی لیتر در دقیقه )، ۱۰.۸ لیتر در ساعت برای پلاسما و ۹.۴ لیتر در ساعت برای کریستالوئیدها مانند : ۰.۹٪ نرمال سالین، ۵٪ آب دکستروز و غیره است.
موارد استفاده از آنژیوکت خاکستری بیشتر در انتقال خون اورژانسی، تعویض مایع داخل وریدی و جراحی هایی که نیاز به نتایج سریع است استفاده می شود که عملاً می توان گفت کاربردهایی شبیه به آنژیوکت گیج ۱۴ دارد.
آنژیوکت گیج ۱۸
این اندازه آنژیوکت به رنگ سبز است که سرعت جریان برای خون ۲.۷ لیتر در ساعت ( ۹۰ میلی لیتر در دقیقه )، ۴.۸ لیتر در ساعت برای پلاسما و ۴.۱ لیتر در ساعت برای کریستالوئیدها است. همچنین اندازهٔ آنژیوکت سبز ۳۲ میلی متر است.
موارد استفاده از انژیوکت سبز برای انتقال خون، جایگزینی مایعات، حجم زیاد مایعات، موارد تروما، تغذیه تزریقی و برداشت سلول های بنیادی و جراحی های بزرگ می باشد.
آنژیوکت گیج ۲۰
آنژیوکت گیج ۲۰ در رنگ صورتی عرضه می شود که طول آنژیوکت صورتی ۳۲ میلی متر و سرعت جریان ۱.۹ لیتر در ساعت برای انتقال خون ( ۶۰ میلی لیتر در دقیقه)، ۳.۲ لیتر در ساعت برای پلاسما و ۲.۹ لیتر در ساعت برای کریستالوئیدها است.
موارد استفاده از آنژیوکت صورتی برای انتقال خون و مایعات داخل وریدی است که همین موضوع باعث شده انژیوکت صورتی رایج مورد استفاده در محیط های بالینی باشد.
آنژیوکت گیج ۲۲
این انژیوکت به رنگ آبی می باشد که طول آن ۲۵ میلی متر و سرعت جریان ۱.۱ لیتر در ساعت برای خون ( ۳۶ میلی لیتر در دقیقه )، ۱.۹ لیتر در ساعت برای پلاسما و ۱.۷ لیتر در ساعت برای مایعات کریستالوئیدی ( محلول های نمکی نرمال ) است.
موارد استفاده آنژیوکت آبی در اکثر موارد کودکان هستند و برای وریدهای کوچکتر برای انتقال مایعات و خون استفاده می شود. همچنین در افراد مسن و بیماران سرطانی نیز استفاده می شود.
آنژیوکت گیج ۲۴
آنژیوکت گیج ۲۴ به رنگ زرد است که طول آن ۱۹ میلی متر و سرعت جریان ۲۰ میلی لیتر در دقیقه را دارد.
موارد استفاده از آنژیوکت زرد بیشتر در نوزادان و همچنین کودکان است.
نکات مهم در هنگام استفاده از آنژیوکت
لازم به ذکر است که آنژیوکت زدن می تواند دردناک باشد که کاهش اضطراب و ترس در بیمار مهم است که برای کاهش درد از اسپری سرد یا لیدوکائین استفاده کنید.
برای جلوگیری از عوارض ناشی از آنژیوکت زدن مانند اکستروازاسیون ( ورود انژیوکت به بافت بجای ایجاد تورم ورید )، آمبولی، هماتوم، ترومبوفلبیت و سوراخ شدن شریان، نیاز به یک درمان تخصصی دارد.
برای جلوگیری از عفونت، درپوش کوچک بیرونی آنژیوکت باید همیشه بسته بماند. برای کمک به انتخاب ورید مناسب، از تورینکه ( شریان بند ) حدود ۵ تا ۱۰ سانتی متر بالاتر از محل آنژیوکت زدن استفاده کنید. قبل و بعد از تزریق، آنژیوکت باید همیشه با نرمان سالین شسته شود. توصیه می شود آنژیوکت پس از هر ۷۲ ساعت تعویض شود.
دست های خود را بشویید و پوست خود را با محلول الکلی ضد عفونی کنید. وقتی پوست شما خشک است، حتماً از دستکش یکبار مصرف خود استفاده کنید. پوست بیمار باید با محلول کلرهگزیدین ۲٪ و محلول الکل ۷۰٪ پاک شود.
با تشکر از اینکه ما را تا پایان این مقاله همراهی کردید، اگر تجربه ای راجع به استفاده و خرید آنژیوکت داشته اید، خوشحال می شویم که دیدگاه های خود را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید.